بر مبنای سیاست ترجیح استراتژی بر ایدئولوژی کارگزارانی‌ها و نزدیکان شهردار جدید، به نظر می‌رسد انتصابات جدید نجفی به شدت محافظه کارانه و دور از هدف تشکیل چنان شورای شهری در حال پیش روی است. اعطای احکام جدید برای مدیران قالیباف که به عنوان یک کل واحد پس از دوازده سال چنین شرایطی را برای تهران رقم زده‌اند، نکته مثبتی برای کارنامه نجفی به حساب نخواهد آمد.
آفتاب یزد– محمدمَهدی حسین‌نیا: با تشکیل یک شورای شهر اصلاح طلب و مبتنی با خواست حقیقی مردم در پایتخت، انتظار می‌رفت که تحولات سریع تر، صریح تر و قاطعانه تر پیگیری شود. انتخاب محمد علی نجفی به عنوان شهردار، خبر خوب شورای شهر پنجم بود که نوید پایان بخشیدن به سیاست‌ها‌ی قالیبافی را برای مردم تهران زمزمه می‌کرد. با این همه نجفی حالا آهسته‌آهسته و شاید خلاف انتظارات پر حرارت اولیه گام برمی‌دارد. تغییرات شگرفی که پیش نیامده هیچ،
بر مبنای سیاست ترجیح استراتژی بر ایدئولوژی کارگزارانی‌ها و نزدیکان شهردار جدید، به نظر می‌رسد انتصابات جدید نجفی به شدت محافظه کارانه و دور از هدف تشکیل چنان شورای شهری در حال پیش روی است. اعطای احکام جدید برای مدیران قالیباف که به عنوان یک کل واحد پس از دوازده سال چنین شرایطی را برای تهران رقم زده‌اند، نکته مثبتی برای کارنامه نجفی به حساب نخواهد آمد.
محمدعلی نجفی در تازه ترین احکام خود افراد جدیدی را در سمتهای گوناگون شهرداری تهران منصوب کرده است. مهم ترین احکام روز گذشته را می‌توان در انتصابات شهرداران مناطق تهران جست‌و‌جو کرد. جایی که برای 6 منطقه تهران مدیرانی به کار گرفته شده است که همگی از بدنه مدیران عالی رتبه دوران ریاست قالیباف اند. مدیرانی که در کنار بالادستی‌های خود و همراه با شخص شهردار سابق، کارنامه قابل نقدی را برجای گذاشته‌اند و در بهترین حالت اگر با تصمیمات غلط اتخاذ شده که این روزها نتیجه اش را شرایط بحرانی تهران می‌خوانند ارتباطی نداشته‌اند، با سکوت و همراهی‌شان به سیاست‌ها‌ی زیان بار دوره قبل کمک کرده‌اند.
بر اساس این احکام صادر شده، حسینی نوکنده به عنوان شهردار منطقه 4، سیدعلی مفاخریان به عنوان شهردار منطقه 9، پیمان حسین محسنی به عنوان شهردار منطقه 12، مرتضی رحمان‌زاده به عنوان شهردار منطقه 13، وحیدرضا انارکی محمدی به عنوان شهردار منطقه15 و حسن رحمانی به عنوان شهردار منطقه21 تهران منصوب شدند. حسینی نوکنده شهردار جدید منطقه4 قائم مقام شهرداری منطقه 1، مفاخریان قائم مقام شهرداری منطقه13، رحمان زاده قائم مقام شهرداری منطقه4، انارکی محمدی قائم مقام شهرداری منطقه11 و حسن رحمانی معاون فنی شهرداری منطقه18 بوده اند. مدیران ارشد قالیباف حالا خود را به جای قائم مقام یا معاونت فنی، شهردار منطقه می‌بینند تا یک بار دیگر این پرسش مطرح شود که آیا حقیقتا در کشور، قحط الرجال مدیران و افراد خبره وجود دارد که آزموده‌ها و معتمدین دوران قالیباف را دوباره می‌آزمایند؟ در این میان وحیدرضا انارکی محمدی از سوی قالیباف به عنوان مدیر نمونه شهرداری تهران در سال 95 نیز برگزیده شده و مورد تجلیل قرار گرفته بود.
در مواجهه با این سوال که چرا باید چنین رویکردی از سوی شهردار اصلاح طلب جدید تهران اتخاذ شود، سید حسن رسولی نماینده شورای شهر پنجم در گفتگو با آفتاب یزد، با بیان این نکته که بر مبنای قوانین و مقررات مسئولیت اداره امور شهرداری تهران با آقای شهردار است و شورای شهر به عنوان پارلمان شهری ناظر بر عملکرد آقای شهردار و همکارانش عمل می‌کند، پاسخ این سوال را برعهده شخص نجفی دانست. رسولی همچنین خبر داد: «روز گذشته آقای شهردار در یک نشست مشورتی با اعضای شورای شهر اعلام کردند که رویکردشان در این حوزه ارتقای مدیران از بدنه شهرداری است. حالا این که در تطبیق مصادیق با این رویکرد آیا همه نصب شدگان دارای شرایط مطلوب اند را باید از خود آقای شهردار پرسید.» وی با بیان این که «ما این رویکرد را تایید می‌کنیم» خاطرنشان شد: « بالاخره بدنه شهرداری تهران یک جمعیت 65 هزار نفره است. نگاه به درون از منظر مدیریتی به گونه ای که باعث شود مدیران رده‌ها‌ی میانی و حتی کارشناسان احساس کنند که امکان ارتقای شغلی‌شان هم از حیث علمی و هم از حیث تجربی رویکرد قابل دفاعی است. یعنی کارکنان یک دستگاه در صورتی از سطح انگیزشی بالاتری برخوردار خواهند بود که مشاهده کنند مدیریت ارشد سازمان نسبت به تنظیم مسیر ارتقای شغلی و رشد پلکانی مدیریت‌ها عنایت دارد.» وی با افزودن این سخنان که « این ایده به معنای آن نیست که از منظر کارشناسی همه سمتهای مدیریتی باید در اختیار کارکنان یک دستگاه قرار گیرد» از برقراری یک موازنه مبتنی بر 70 درصد ابقا و ارتقای کارکنان و 30 درصد جذب نیرو از خارج سازمان به عنوان یک اسلوب منطقی یاد کرد. حسن رسولی در پایان اظهار داشت: « تطبیق مصادیق با معیارها هم از منظر اختیارات قانونی و هم از منظر مسئولیت و پاسخگویی برعهده مدیر ارشد دستگاه است و دستگاه ناظر و قانون گذار اگر در این مورد نقطه نظر خاص یا متفاوتی دارد می‌تواند از نظر قانون‌گذاری مسیر موردنظر خود را در حوزه مدیریت منابع انسانی برای آقای شهردار تعریف کند.»
از سوی دیگر ناهید خداکرمی نیز در گفتگو با آفتاب‌یزد ضمن قائل شدن حق انتخاب برای هر مدیری از جمله شهردار تهران، خاطرنشان شد: «ازمنظر دیگر اگر نگاه کنیم، شهر تهران چالش‌های پیدا و پنهان بسیاری دارد. شاید به همین دلیل است که آقای نجفی خیلی نخواست آزمون و خطا کند و از زنان و جوانانی که شاید تجربه کمتری دارند استفاده کند. همچنین ایشان بیشتر دوست داشت که از نیروهای خدوم داخل شهرداری استفاده کند.» وی تصریح کرد: «اما می‌شد جوان‌ترها و زنان را بیشتر مورد استفاده قرار داد و در عوض با تجربه‌ها را به‌عنوان مشاور و معاون در کنار آنها قرار داد. به‌هرحال ایشان قطعا با مطالعه این کار را کردند و دلیل هم نمی‌شود که یک‌نفر که قائم مقام یک شهردار بوده در زمان قالیباف نگاه اصلاح طلبانه نداشته باشد. و امیدوارم حالا با مناطقی که باقی مانده و همین‌طور در پستهای مسئولین سازمان‌ها و معاونت‌های زیرمجموعه آقای نجفی از نیروهای خلاق‌تر و جوان‌تر استفاده کنند.» خداکرمی با بیان این که متاسفانه در 10، 12 سال اخیر نسل سوم و حتی نسل دوم انقلاب فرصت خودنمایی و نشان دادن قابلیتهایشان را پیدا نکرده اند، شرایط ویژه تهران را عامل وسواس آقای شهردار دانست و گفت: «کلا نه تنها در شهرداری بلکه دردولت و نهادهای دیگر هم یک بی اعتمادی به نسل دوم و سوم انقلاب وجود دارد و ما نگرانیم که موی این بچه‌ها سفید شود و هنوز متناسب با قابلیتهایشان از پستهای مدیریتی برخوردار نشوند و این می‌تواند ما را از ذهن خلاق افراد و از نوآوری‌شان محروم کند. تهور و جسارت جوانان گاهی می‌تواند در مدیریت شهری بسیار کمک کند.» نماینده شورای شهر پنجم همچنین با تاکید بر لزوم گسترش وسعت دید با توجه به محدود بودن حلقه پیرامون افراد پیشنهاد داد: « خیلی افراد باهوش و خلاق و تحصیل کرده هم هستند که فرصت این که خود را به دیگران بشناسانند را پیدا نمی‌کنند و یا آن رابطه لازم را ندارند. برای همین بد نیست که در بعضی حوزه‌ها حتی شهرداری بیاید و فراخوان دهد. مثلا در معاونت فناوری اطلاعات ما می‌توانیم با فراخوان دادن، مدیران ناشناس را شناسایی کنیم و چه بسا این افراد بتوانند یک جهش نو آورانه و حرکت به جلو را برای مدیریت شهری رقم بزنند.»
ناهید خدا کرمی در پاسخ به این پرسش که آیا این رویکردها در جلسه مرتبط برگزار شده با محمدعلی نجفی که حسن رسولی از آن صحبت کرده بود مطرح شده یا خیر، پاسخ داد: «ما در جلسات مختلف در هر زمانی که باشد نظراتمان را اعلام کرده ایم؛ اما خب نمی‌خواهیم مداخله‌ای در انتصابات شهرداری ایجاد کنیم و این را درست نمی‌دانیم. اما به هر حال خود 21 نفر اعضای شورا به عنوان مشاورین درگیر با حوزه‌های مختلف، می‌توانند مورد مشورت قرارگیرند اما ما همین را هم تا الان انتظار نداشته‌ایم و بنا داریم همه گونه کمک کنیم تا نیروهای خوب در پستهای مناسب قرار گیرند.»
با این همه و علی رغم انطباق گفته‌ها‌ی ناهید خداکرمی با مطالبات مردم و غالب احزاب سیاسی، نمی‌توان ادعا کرد که این بحث، نگاه جدیدی در دل خود دارد. حالا اما با جدی تر شدن مطالبه حضور جوانان و زنان در سمتهای کلیدی، تنها بیشتر می‌توان از عدم توجه به این دو گروه متاثر شد. تداوم چنین سیاست‌ها‌یی بدون شک برای کارنامه محمدعلی نجفی امتیاز ویژه ای به حساب نخواهد آمد و از سوی دیگر امیدها برای تحقق بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین وعده‌ها بار دیگر تمدید خواهد شد. افراد با تجربه ای که این روزها در حال حکم گرفتن در سمتهای گوناگون هستند، همان با تجربه‌ها‌ی سالهای گذشته اند که قطعا با چنین رویکردی جذب مثلا شهرداری شده و شرایط تهران را بحرانی و ویژه کرده اند. از طرفی، می‌توان با چنین استدلال‌ها‌یی مبنی بر مزیت وجود رشد سازمانی و ارتقای شغلی در دستگاه و نهادهای این چنینی، این طور تصور کرد که خوب بود در سال 92حسن روحانی کابینه احمدی نژاد را تغییر نمی‌داد و مثلا معاونین وزرا را به عنوان وزیر به مجلس معرفی می‌کرد! هرچند که به نظر می‌رسد کم و بیش وزارت کشور با چنین رویکردی در سالهای گذشته اداره شد و بسیاری از استانداران و فرمانداران شهرها از زمان دولت‌ها‌ی نهم یا بعد از آن در بدنه مدیریتی کشور باقی ماندند. در مورد تهران اما به طور ویژه بیم آن می‌رود که مدیران ولو اصلاح طلب تر قالیبافی، در کنار مشاوران ارشد آقای شهردار، موجب اخلال در بهبود حال و اوضاع تهران شوند و امیدهای پیش آمده را نقش بر آب کنند.