غم دل با که گویم…؟ از فراق سایه- که رفت وُ من، و بسیاری چون من در شهر خود سرگردان از سایه های خود دور...
فرهنگی – ادبی
بار سنگینی از واژه ها را نیسانی با خود می برد، گویی آن بارکش آهنین چندین جلد کتاب بر کُول کشیده شهر به شهر می...
پیکر هوشنگ ابتهاج با حضور جمعی از مردم گیلان و دیگر استان‌ها، در خانه ابدی خود در باغ محتشم رشت، آرام گرفت. به گزارش ایسنا، مراسم...
باد چشمانش را می نوازد مرگ از کف دستانش می گریزد نگاهش، فلات را می روبد از خس و خاشاک پرسشی مانده پشت پلکهایش که...
هنرمند، مزدور و رعیتِ اربابان پادگانی نیست! هنرمندِ بی‌اعتنا به شرایط جامعه، هنرمند نیست. هنرمند، مزدور و رعیت اربابانِ پادگانی نیست که سر به امربری...
خاک سیه مباش که کس برنگیردت آیینه شو که خدمت آن ماهرو کنی اینجاست یار گمشده گرد جهان مگرد خود را بجوی سایه اگر جستجو...
او رفت و ما خود را با این پرسش تلخ رودررو می‌بینیم که جامعه استبداد‌زده‌ای که حیات اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی‌اش به‌شدت تضعیف شده و...
سایه، آخرین مانده ی آن جمع پریشان هم رفت، در فاصله دور… در افقِ دورِ غُربت تا غروبِ آن سپیدار سربلند تا غروب یک ستاره...
در این روزهای خاکستری راه طولانی آمدم خسته ام، اما هنوز از پا نیافتادم چه سخیف است و بیهوده آن که سرمست و بولهوسانه نگاه...
دلتنگی، یعنی نگاه تو، در فاصلهِ هجوم گرازها به نیزارها امواج جاریِ خیابانها و فراموشی رویاها در شبی خسته و فریاد در تالابی سیاه گیج...
هوشنگ ابتهاج مشهور به سایه، شاعر برجسته ایرانی در سن ۹۴ سالگی درگذشت. یلدا ابتهاج، دختر آقای ابتهاج با انتشار بیتی از این شاعر زبان...
آنقدر چیزهای خوب از تو به یادم مانده، که من در سکوت جنگل، از چشمه زلال کوهسارت تنها جرعه ای نوشیدم تب و هذیان شبانه...
عاشقان دادگستر موهوم چندان به راه آمدنش نشستند که عاشق انتظار شدند. بردگان بارگاه فریب هراسیده از کیفر گناهان پاک خویش از وحشت مرگی پیش...
ایستادم در تاریکیانگار شب تابوت-اتش رابر دوش کشیدهو بر مدارِ شهر می چرخاندو ماه ردِ عبور ستاره ای رادنبال میکردسرخ بود آسمانِ شبمصبحگاهان زیر رگبارخونِ...